De kosmische zin van het leven en dood, het electron - aarde

bron: geocities.com

INLEIDING

Ik behoef U niet te vertellen dat de hamvraag van het leven door de eeuwen heen altijd is geweest : "Wat is de zin van het leven", "Waar komen we vandaan en waar gaan we naar toe". Ik behoef u niet te vertellen dat iedereen van tijd tot tijd —zeker in tijden van individuele tegenspoed— zichzelf belast met de vraag : "Waar doe ik het in Gods naam allemaal voor".

Het meest cynische is wel dat we leven om dood te gaan.

Duizenden ideeen zijn er in omloop —veelal fantasia's /illusies— om met name in de "donkere dagen" kracht te geven aan wat heet : levenszin : individueel en collectief.

In de tijden dat het ons voor de wind gaat is er weinig over van deze levensbespiegelingen en zuigen we het leven op : incarnatie. En zo verloopt ons leven in golfbewegingen die voor een ieder gekenmerkt wordt door : "7 vette en 7 magere jaren".

Incarnatie en excarnatie fasen volgen elkaar met zo'n regelmaat op dat het haast niet anders kan, dan dat onze belevingen een reactie zijn op iets dat ver buiten ons bevattingsvermogen ligt. Die golfbewegingen zijn in alles terug te vinden. En hetgeen we nu met zekerheid weten,is dat het leven niet alleen wordt gekleurd door die golfbewegingen, doch dat zij tevens een vereiste is voor het ontstaan ervan. Het is het oneindig spel van aantrekken en afstoten, hetwelk wij mensen onderling ook kennen : Tijden van afgeslotenheid en van openheid. Het is zoals de dag (de openheid) en de nacht (de afgeslotenheid) elkaar opvolgen. Het is als de zomers en de winters en/of volle maan en nieuwe maan en/of eb en vloed.

Zonder veel moeite zijn er nog duizenden vergelijkingen te maken in relatie tot vaste stramienen van krachten en tegenkrachten, die niet alleen ons leven kleuren, doch alles wat is, bepaalt. Het is als de "onverbrekelijke" eenheid van yin en yang : de tegenstrijdigheid die het leven maakt en beheerst. Sterker nog! Wordt die eenheid verbroken dan houdt het leven onherroepelijk op !


DE OUDE WIJSHEID VAN WELEER

Het waren de monikken uit vervlogen tijden die zichzelf "interneerden" cq. incarneerden door zich uit het leven terug te trekken om daarmee te proberen te "door-gronden" wat de zin was van het leven. Ze excarneerden zich uit het leven door zich te incarneren cq. in zichzelf te keren. Mediteren noemt men dit.

Het is als de afstand nemen van iets waardoor men overzicht krijgt : de eeuwige tegenstelling. En dit vaak levenslang observeren van afstand en constant zich afvragend "Waarom … ? Waarom … ? Waarom … ?", resulteerde uiteindelijk in het zien achter de oppervlakte : het door-gronden !

De doorgronde Wijsheid, die zij nalieten is als de excarnatie fase van deze langdurige incarnatie. Het is een spel van RNA en DNA waar ik nu niet verder op in ga daar het nog niet wetenschappelijk is aangetoond en dus niet waar kan zijn. Het is als iedere cultuur, die aan het einde zijner dagen gekenmerkt wordt door onder andere het vastleggen van gegevens. Het is als de laatste ademtocht: het moment dat we iedere beheersing verliezen- een beheersing die volkomen onnatuurlijk is en ons ziek maakt van lichaam en geest(zie elders over het ontstaan van ziekte) en waarin we door het verlies van die beheersing het ware licht van Zijn zien: "het laatste oordeel".

De doorgronde wijsheid die zíj nalieten is onvoorstelbaar groot. En hetgeen wij denken te weten is daar nog slechts een fractie van. Een van deze wijsheden is dat het mensenlijk denken "denkramen" maakt waardoor men het overzicht verliest. En hun "levensdoel" was derhalve om gedachtekronkels totaal uit te bannen door ze te "verbranden". Ja ! Verbranden ! En niet zoals men dat doet met mediteren door ervoor weg te vluchten zodat het net is alsof het probleem is opgelost. Want het zijn wel die verstopte gedachtekronkels, die ons verzieken van lichaam en geest (zie o.a. :het ontstaan van ziekte)

Die gedachte-kronkels zijn geconditioneerde reflexen, die een ieder van ons als erflast meekrijgt van zijn ouders als zijnde een soort "aangeboren overlevingsdrift". Des te meer dit er zijn, des te meer denkramen het gezichtsveld beperken, waardoor men steeds fragmentarischer gaat zien en tevens steeds zieker wordt.

Bouw maar eens 100 muren achter elkaar met een raam en men ziet niets meer van de buitenwereld. En met die 100 muren worden we waarlijk als voorzegd ziende blind en horende doof. Dan kunnen we nog slechts onszelf zien staan en verder niets. En dan voelen we ons tot overmaat van ramp ook nogeens "goed" die we zijn, omdat we geen enkel referentiekader meer hebben met onze buitenwereld.

Het is als de specialisatie van cellen tijdens de zwangerschap-fase en/of specialisten in de samenleving zelf. Men kan zich nog slechts op één onderwerp richten en heeft totaal geen weet meer van de rest. Het geen weet meer hebben van de samenhang heet ge-weten cq. wetenloosheid.

De intensie van deze monikken was derhalve te groeien nar "denkloze weters" en dat terwijl de wereld om hen heen (en nu extreem) juist probeert te groeien naar "weetloze denkers". En zo leerden zij, de monikken, met het zien van de samenhang van alles "de zin" zien, terwijl ons dit wordt ontzien en wij nog slechts kunnen leven op fantasia's en illusies van beter, die wij dan ook nog veelal baseren op spiegelbeeldig interpretaties van hun nalatenschappen. Ook dit is-hoe raar hetook moge klinken- een spel van RNA en DNA, ons genenpatroon: het spel van sliegelbeelden of zoals de oude Wijsheid ons naliet: het spel van sterrebeeld en haar antecedant.

En zo konden zij, de monikken, al lang vóór Einstein zijn "energie gaat nooit verloren" theorie verkondigde verhalen : "Het hele leven —alles wat in motie is— is een spel van energie-uitwisseling". Alles wat beweegt heet leven en volgt in dat leven - als zijnde motie en niets meer - een vast patroon : één kringloop cq. een cyclus. De kringloop is voor alle individuele leven gekenmerkt door hollen en stilstaan waarin de tegenstrijdigheid verborgen zit dat als de ene helft (yang) holt, de andere helft (yin) stilstaat en vise versa. Of anders verwoord : incarnatie van het één doet haar tegenpool excarneren en vise versa. Of anders gezegd: het spel van incarnatie en reincarnatie.


DE LEVENSCYCLUS VAN ELECTRON-AARDE

Zoals de Oude Wijsheid van weleer ons naliet zijn alle levenscycli in de gehele kosmos elkaars gelijke. Sommigen zijn elkaars spiegel, doch daarmee zijn zij niet verschillend aan elkaar. Zo verhaalden zij dat het aardse leven ( dat wat wij leven noemen) doorloopt zo'n tegengestelde cyclus en is daarmee toch te vergelijken met bijvoorbeeld de levenscyclus van Moeder Aarde zelf. In vroeger tijden werden deze levens-essenties weergegeven in symbolen, die wij nog steeds gebruiken doch waarvan de essentie veelal totaal verloren is gegaan. Het is zoals wij met der tijd alle levensessenties progressief met voeten treedden en onszelf uit de natuurlijke symbiose geworsteld hebben. Zo werd ons bijvoorbeeld nagelaten het symbool van planetair leven - hetwelk wij niet anders meer kennen als zijnde de G-sleutel van de muziek - terwijl zij het aardse leven symboliseerden als zijnde de C-sleutel, de linker hand voor de piano. In tekening 1 en 2 zijn deze symbolen gevisualiseerd in relatie met deze oude levens-essenties. In de Engelse tekst ga ik uitvoeriger in op dit onderwerp en bespreek ik tevens de Genesis van het aardse leven in de in onze bijbel vernoemde 6 dagen dat God de aarde schiep. Ook deze symbolische vertelling is totaal een eigen weg gegaan. In een bijgaand artikeltje beschrijf ik enkele symbolen meer.



Figure 1 : Life cycle of "Electron Earth

Figure 2: Life Cycles on Mother "Electron-Earth"(The Genesis)

HET ONTSTAAN VAN LEVEN EN DE ZIN ERVAN

Alles is in alles haar gelijke en volgt een zelfde weg : de levenswandel van een electron aarde draaiend om zichzelf en om haar neutron zon. In tekening 3 is dit gelijkheidsprincipe voor al wat is sumier weergegeven. In tekening 4 is de aardse verandering in temperatuur en daaraan gekoppelde snelheid theoretisch weergegeven. In de Engelse tekst ga ik hier uitgebreider op in.

Fig.3: The Equality of Macro- and Micro-Cycles:"Electron Earth"

Fig.4: The Theoretical Vitality Waves of Electron Earth.

Maar …….

Alles wat leven heet vanuit het gezichtspunt van de Oude Wijsheid is het gevecht tegen de verandering ten nadele. Of vertaald in menselijke termen : Als er vooruitgang (groei) te bespeuren is maken we ons nergens druk over en zodra het minder gaat vechten we tegen die verandering : het zoeken naar stabiliteit. En dit vechten tegen die verandering noemen wij overlevingsdrift.

En door die overlevingsdrift ziet de fasische curve er anders uit en verandert van een sinusvorm in een vreemdsoortige curve. En zo verhaalden de monniken dat wat beweegt en leven heet eenzelfde doorloopt. En die curve,die zij dan doorloopt wordt - afhankelijk van de grootte van het gevecht voor overleven steeds meer verwrongen tot…… Zoals alles in alles haar gelijke is en tezelfder tijd plaatsvindt, ziet de eens zo fraai verlopende sinusgolf eruit als en/of is gelijk aan de hartslag van een mensenhart. Ook hier ga ik in het Engelse artikel uitvoeriger op in. Deze hartslag bevindt zich in een electron, de aarde, de mens; kortom in alles wat materie is. (zie figuren 5 en 6 )



Fig. 5: Earthly Fights during episodes of "excarnation"

Fig.6: Our Electrocardiogram :the mirror of life of matter

Ten tijde van de incarnatiefase, ontvangt het electron (-aarde) energie van zijn neutron en groeit dus in kracht. "Het gaat hem voor de wind en hij holt steeds harder". Hij neemt energie op en leeft zijn leven als een groeiend kind. Zorgen kent hij niet.

Het zijn de jaren van overvloed. Hij bouwt energie reserve op. Dan schiet hij zijn neutron voorbij in een razende vaart (een van de Quantum ideeen van Einstein) en de fase van regressie breekt aan. Het wordt kouder en dat noopt hem tot excarneren ("uit het vlees halen") van zijn opgeslagen energie.

Het is als het fietsen in de bergen. Bergopwaards en bergafwaards. Het electron expireert energie zoals wij zweetdruppels krijgen. Het expireert energie, die zich eerst uit in water dat zijn atmosfeer omgeeft. Het maakt een dampkring tegen de afkoeling, doch daarmee wordt de aantrekkingskracht van het neutron ook minder sterk. Dat maakt dat hij dreigt zijn energiebron te verliezen. Het spel van tegenstrijdigheden. Het spel van het goed in het kwaad en het kwaad in het goed. Onder die dekmantel gaat het broeien en er ontwikkelt zich stofwisseling. Dat is wat wij leven noemen.

Wetenschappers weten nu dat het planetaire leven zich voltrekt in de eindfasen van de veranderingen ten nadele voor het electron aarde. Het zijn de fasen waarin de planeten zichzelf totaal uitmergelen door haar stof waaruit zij eens ontstaan is te verbranden. En dat noemen wij dan ook stof-wisseling of metabolisme. Ons leven- dat wat wij leven noemen- zo verhaalden de Oude wijzen, is het onvoorstelbare gevecht tegen de op handen zijnde dood van "electron aarde". Hoe we het noemen maakt niet uit want alles is in alles haar gelijke. Het is de "fight for life" fase van het electron en/of aarde, zich projecterend in stofwisseling producerend leven. Het is als een "Lucifer" die ontstoken wordt.

Dit gevecht is een proces dat groeit naarmate de dood haar meer in de ogen kijkt. Het is zoals wij mensen steeds "gekker" doen om te proberen de dood te ontlopen door organen te laten wegsnijdenen/of bestralen en/of door onszelf te vergiftigen met o.a. farmaceutica en vitamines( zie elders). Onze genen worden daar in hoge mate door aangetast; zo ernstig aangetast dat we nu zelfs gaan proberen ze te remodelleren. (clonen). Als dat geen ziende blindheid is weet ik het echt niet meer.

Alle energie voor dit proces van overleven van electron -aarde is een excarnatie cq. uitmergeling van haar eigen electron-energie. Onze "gekte" is ons louter door haar ingegeven en niets meer. Hij droogt zelf steeds meer uit en dit leven consumeert in progressieve mate de beschermings-atmosfeer.

Naarmate haar doodsdreiging groter wordt en haar uitmergeling toeneemt, elimineert het electron-aarde steeds meer het nutteloze stofwisselende leven ten meerdere glorie van "de vuur en licht maker". Het is de kroon op haar overlevingsgevecht, niet wetende dat dit tevens haar einde inluidt omdat ook hierin alles met alles samenhangt en ook haar leven eindig is..

Het spel van het leven ! Het is gelijk een zeiltocht : gaat het voor de wind dan volgt men een rechte weg en gaat het gez"wind" vooruit. En naarmate de tegenwind groter wordt, wordt het leven steeds meer laveren, totdat men geen andere keus meer heeft en overstag moet gaan; hoe gevaarlijk dit ook is.

Door de veranderingen binnen haar dekmantel die het evenwicht (biologisch evenwicht ) verstoren, wordt de overlevingsstrijd ook steeds heftiger totdat …….

Het is als de ingehouden adem voor de laatste ademtocht.

Het is als de hartslag, die een exacte weergave is van hetwelk in het spel van eeuwig /oneindig bewegen alles in beweging houdt. Het is het kloppend hart van de kosmos.

Het is als de Big Bang waarvoor alle energie gebundeld wordt voor een nieuwe omwenteling /het nieuwe leven en misschien wel … ?

Het perpetuüm mobilé - het stabiele spel van oneindig bewegen hetwelk wordt gekenmerkt cq. wordt bepaald door de instabiliteit daarbinnen.



DE RUIMTEVAART EN DE BIG BANG

Al vele decennia wordt ik geplaagd, achtervolgd cq. gefascineerd en/of in beslag genomen door het spel der energieen. Het ene moment is het het spel tussen mensen, dieren en/of planten waarin aantrekken en afstoten zo nauw met elkaar verweven zijn. Andere momenten beleef ik dit alles van veel grotere afstand en ook dit heb ik leren zien als een oncontroleerbaar fenomeen.

Ook de hele ontwikkeling ernaartoe heb ik leren zien als een evolutie-proces, waar ik geen enkele controle op heb. Het gebeurd en niet meer ! En die weg ernaartoe heette: het ontrafelen van dat wat wij ervaren als lijden cq.te weten ziekte.

Het is als de "hebzucht" van een ieder die na het hebben overgaat in een "hou-vast zucht" om van daaruit verder te zoeken. Het is ook als de golf die steeds hoger groeit of als de mens groeit in zijn eigen waarde : de Toren van Babbelaar !

Steeds meer ging ik me verbazen nadat ik had leren accepteren dat de voorzeggingen in het geschiedenisboek van onze toekomst, een vertaling is van het zien van "denkloze weters van weleer" : een vertaling "van en vóór" de tijdgeest waarin wij nu beleven. Maar wel vertaald door "Weetloze denkers"; mensen die door het denken het weten tot geweten maakte, (zie vele artikelen op de web over de eindtijd).

Waarom speelt het echte spel van Lucifer de mens zich louter af op het noordelijk halfrond en nu precies in het "beloofde land, het monster dat uit zee opkwam" (Johannes evangelie) ?

Alles is tot in de perfectie geregeld van het minuscuul klein tot het onzichtbaar groot en alles geschiedt tezelfdertijd.

En dan kijk ik met verbazing naar de "Lucifer Mens", die alles heeft nagebootst in het spiegelbeeld van "Zijn", de echtheid cq. de motie die leven heet ?

In de idee dat de natuur in al haar geledingen zoekt naar een stabiel evenwicht lijkt het onlogisch dat het spel gespeeld wordt op het noordelijk halfrond.

Maar ! In werkelijkheid is het anders en dus is de gedachte onlogisch; want alles gebeurt in een perfectie waar niet aan te tornen valt.

En dan zie ik opeens dat ruimtevaartuig dat van tijd tot tijd een "injectie" nodig heeft voor koerscorrecties ?

De engel Lucifer die het Gods spel nabootst ?

Gesteld nu eens dat alle oorlogen niets anders zijn dan een waarlijk ontbranden van de Lucifer voor koerscorrecties van Moeder Aarde. Gesteld nu eens dat het "de Aarde zal branden in Uranus" de laatste en grootste correctie is voor de hernieuwde incarnatiefase van Moeder Aarde ? Ook dat werd voorzien door de Oude Wijzen : Moeder Aarde verandert in Vader Aarde. De uitingsvormen hiervan zijn legio. Ze heeft zichzelf uitgemergeld en toont dit in onze genen !

Gesteld nu eens dat we daarmee dus waarlijk "de kroon op God's schepping" zijn, die het Perpetuüm Mobilé haar oneindig leven waarborgt ?

Het zijn nu nog filosofische bespiegelingen, ontstaan uit 1001 gegevens.

"The space-shuttle Lucifer".

Het zijn vreemde gedachtespinsels die een mens kan maken !

A fairy-tail or a fairly tail ?

De toekomst zal het leren.

In de Engelse versie wordt het spel van "geven en nemen" uitvoeriger beschreven. Volledig kan ik daarin nooit zijn omdat alles met alles samenhangt. De 10-talle korte verhalen op andere websites over dit onderwerp tonen slechts mijn beperking. Het zijn alle levensfacetten, belicht vanuit een andere invalshoek. Het zijn mijn onvoorstelbaar groot aantal klein-menselijke tekortkomingen, waardoor ik zoveel woorden nodig heb. Ik werd en wordt er nog steeds om weggelachen, doch zodra ik door de schil van eigenwaarde van mijn naaste prik is het direct oorlog.

Of we willen of niet, we kunnen er niet voor de waarheid blijven wegrennen, zoals we dit ook met al onze negatieve gedachte-kronkels doen. Zolang het het rijke westen nog steeds voor de wind gaat, kan dat nog, maar het wordt wel al steeds meer laveren cq. schipperen.

Op een gegeven moment worden we wel gedwongen om overstag te gaan en moeten we ons weer gaan afvragen : "Waar doe ik het in God's naam allemaal voor ?"

De zin van het leven!